Okazuje się, że także cel naszej podróży ma tutaj niebagatelne znaczenie.
O ile wybierając się nad morze możemy się jeszcze pokusić o zabranie naszego psa razem z nami, o tyle wyprawa w góry z pupilem jest już niewskazana. Jeśli nie wystąpiły objawy choroby, podejmuje się próbę zastosowania uodpornienia bierno-czynnego, polegającego na podaniu antytoksyny i serii szczepionek podawanych w mięsień naramienny lub podskórnie (dawniej szczepionkę podawano w mięsień brzucha ze względu na specyficzne ukrwienie ? nie stosuje się już tej metody). Uodpornienie uzyskane na drodze biernej chroni chorego do momentu uzyskania odporności czynnej.Chorym szczepionym wcześniej nie podaje się surowicy.
Czynne uodpornienie organizmu możliwe jest dzięki długiemu okresowi wylęgania. Chorego człowieka, u którego wystąpiły objawy, izoluje się głównie w celu zapewnienia mu spokoju; stosuje się leczenie objawowe.Dotychczas (2015) odnotowano zaledwie kilka przypadków wyzdrowienia chorych ludzi, u których pojawiły się symptomy choroby.
Pierwsze takie przypadki dotyczyły zachorowań, do których doszło mimo zastosowania szczepionki.W 2004 roku udało się uratować pierwszego pacjenta, który zachorował na wściekliznę i nie był zaszczepiony: była to 15-letnia Jeanna Giese, ugryziona i zakażona przez nietoperza4.
Nazwa ?wścieklizna? wywodzi się od przebiegu jednej, lepiej dostrzegalnej formy choroby.Cechuje ją znaczne podniecenie i agresja (?wściekłość?).
Wściekliznę nazywa się też czasem wodowstrętem (łac.
hydrophobia), co jest odbiciem jednego z objawów choroby, mianowicie mimowolnych skurczów mięśni na widok lub sam dźwięk wody. Wścieklizna (łac.
rabies) ? niebezpieczna wirusowa choroba zakaźna zwierząt (niektórych ssaków), mogąca przenieść się na człowieka (antropozoonoza).
Główną przyczyną śmierci jest niewydolność oddechowa1. Według WHO każdego roku na wściekliznę ginie ok.